Telefon günümüzde büyük bir dert. Bir telefon sahibi olmak için yüzbinlerce kişi, hem de yıllardır sırada bekliyor.
Bu konu zaman zaman politikacılara da ilham kaynağı oluyor. Gazetelerde, radyolarda telefonlu demeçlere rastlanıyor.
Bütün bu zorluklara rağmen bir kişi bile çıkıp “Ben telefon istemiyorum” demiyor, diyemiyor. Tabii Nejat Uygur hariç.
Bir sanatçı için telefonun önemi malum. İş randevuları, sanatçı, gazeteci ilişkileri hep telefonla halledilir. Ama gelin görün ki, telefon Nejat Uygur’un baş düşmanıdır. Aktör, evindeki telefonu yıllarca evvel satmış. Daha doğrusu kendi tabiriyle okutmuştur. O günden bu yana da başı kulağı rahattır. Hatta hatta mümkün olsa, tiyatronun telefonundan da kurtulacaktır.
Nejat Uygur bu konuda;
“Sabah akşam, zırıldayıp duruyor. Yıllardır bu konuda rahatım. Arayan soran beni tiyatromda buluyor” derken, dostları ise, bu durumdan epeyce yakınıyorlar.
Şubat 1976
